Ανάδειξη πρυτανικών αρχών

Αυτή είναι η πιο εξοργιστική για τους ψευτοαριστερούς που καθοδηγούν τις καταλήψεις και την διεφθαρμένη ομάδα των γραφειοκρατών καθηγητών της ΠΟΣΔΕΠ γιατί την εμποδίζει να συνεχίσει την καταστροφική της πολιτική στα πανεπιστήμια.
Το προσχέδιο προβλέπει:
1. Το εδάφιο α) της παραγράφου 1 του άρθρου 3 του Ν. 2083/1992, όπως ισχύει ήδη, αντικαθίσταται ως εξής:
«1. α) Ο Πρύτανης και οι Αντιπρυτάνεις εκλέγονται από ειδικό σώμα εκλεκτόρων που απαρτίζεται από το σύνολο: i) των μελών ΔΕΠ του Πανεπιστημίου, ii) των προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητριών και φοιτητών του Πανεπιστημίου και iii) των Βοηθών, Επιστημονικών Συνεργατών και Επιμελητών, των μελών του Ειδικού και Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (ΕΕΔΙΠ), των μελών του Ειδικού Τεχνικού Εργαστηριακού Προσωπικού (ΕΤΕΠ) και του Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου. Το ποσοστό των ψήφων που έλαβε κάθε υποψήφιος συνδυασμός θα υπολογίζεται ως το άθροισμα των ποσοστών που έλαβε ο συνδυασμός από καθεμιά από τις τρεις κατηγορίες εκλεκτόρων πολλαπλασιαζόμενων με τους συντελεστές βαρύτητας 0,50, 0,40 και 0,10 αντίστοιχα και ανεξάρτητα από το ποσοστό προσέλευσης».
Ο προηγούμενος νόμος που αντικαθίσταται προέβλεπε ότι στα εκλεκτορικά σώματα. που εκλέγουν σήμερα την διοίκηση των ΑΕΙ, δηλαδή τους Κοσμήτορες των Σχολών, τους Προέδρους των τμημάτων, και τις Πρυτανικές Αρχές, με μια παγκόσμια πρωτοτυπία, οι φοιτητικές παρατάξεις ορίζουν το 80% των ψήφων που δίνουν τα μέλη του εκπαιδευτικού προσωπικού (ΔΕΠ). Δηλαδή αν στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο υπήρχαν 100 μέλη ΔΕΠ, οι εκλέκτορες των φοιτητών ήταν 80 και ορίζονταν από τις παρατάξεις και όχι απευθείας με εκλογές από τους φοιτητές. Επειδή όμως οι εκλέκτορες των ΔΕΠ δεν συμμετέχουν όλοι στις εκλογές λόγω του φυσιολογικού ποσοστού αποχής σε κάθε μαζικό σώμα, το μεγαλύτερο βάρος στο εκλεκτορικό σώμα το αποκτούν έτσι οι φοιτητικές παρατάξεις που οι εκλέκτορές τους σαν πιο συνειδητοί και κομματικά εντεταλμένοι είναι όλοι παρόντες στις εκλογές. Έτσι τα ψευτοαριστερά κόμματα και η εξωκοινοβουλευτική ουρά τους αντιπροσωπεύονται στα ΑΕΙ δυσανάλογα ισχυρά σε σχέση με τη δύναμη που έχουν στην κοινωνία, και γίνονται ο αποφασιστικός παράγοντας εξουσίας και πολιτικής επιρροής στη διοίκηση των Πανεπιστημίων.

Σύμφωνα με το προσχέδιο είναι δύσκολο σε ένα εκλογικό συνδυασμό που κατεβαίνει στις πρυτανικές εκλογές να συνδιαλλαγεί με τις φοιτητικές παρατάξεις και να εξασφαλίσει τον ψήφο των εκλεκτόρων τους μιας και οι συνδυασμοί ψηφίζονται απευθείας από τους φοιτητές, από τα μέλη του ΔΕΠ και το υπόλοιπο προσωπικό. Ακόμη είναι ευκολότερο σε έναν καλό καθηγητή να κατέβει στις εκλογές και να εκλεγεί αφού μπορεί να εξασφαλίσει πολλούς ψήφους από τους φοιτητές του. Σχεδόν κανείς σπουδαίος επιστήμονας-καθηγητής πανεπιστημίου- δεν διεκδικεί μέχρι σήμερα την πρυτανεία. Είναι χαρακτηριστικό το σχετικό άρθρο του καθηγητή Κρεμαστινού για το ζήτημα αυτό (δες το άρθρο Πανεπιστήμια της συναλλαγής στο site μας).

Πανεπιστημιακό άσυλο

Το δεύτερο άρθρο του προσχεδίου είναι εκείνο που χτυπάει τα τάγματα εφόδου και τους κουκουλοφόρους μέσα και έξω από τις σχολές και τα εμποδίζει να παίρνουν με την καθαρή βία όση εξουσία δεν μπόρεσαν να πάρουν μέσα από τα εκλεκτορικά σώματα, δηλαδή να κάνουν μπούκες στα κτίρια και να καταλαμβάνουν και να καταστρέφουν εργαστήρια.

Έτσι προτείνει αντικατάσταση από το Πρυτανικό Συμβούλιο της υπάρχουσας Επιτροπής Ασύλου, στην οποία οι φοιτητικές παρατάξεις και το ΔΕΠ (Διδακτικό Επιστημονικό Προσωπικό) συμμετέχουν σε αναλογία 2/3. Το Πρυτανικό Συμβούλιο θα αποφασίζει με πλειοψηφία την κατάλυση του ασύλου ή όχι. Στην Επιτροπή Ασύλου είναι σήμερα παντοδύναμες οι φοιτητικές ψευτοαριστερές παρατάξεις που έχουν στα χέρια τους και την μαζική απειλή βίας ενάντια σε αυτό το όργανο όποτε χρειαστεί. Χωρίς τη βία αυτοί δεν μπορεί να ελέγχουν τις σχολές. Γι αυτό κραυγάζουν για την υπεράσπιση τάχα του πανεπιστημιακού ασύλου που έχει καταντήσει να είναι απλά ασυλία για τη δικιά τους παρακρατική βία αντί να είναι άμυνα των φοιτητών και των προοδευτικών δασκάλων στη βία του κράτους, όπως ήταν ο βασικός αρχικός σκοπός του.

Στο προσχέδιο νόμου έχει αφαιρεθεί όμως η σημαντική θέση που είχε διατυπώσει το ΕΣΥΠ και που αφορούσε στην ποινικοποίηση της δράσης των φοιτητικών τραμπούκικων συμμοριών που διαλύουν συνελεύσεις, αποφάσεις, μαθήματα, εργαστήρια, καταργούν μεταπτυχιακά (όπως στο τμήμα αγγλικής φιλολογίας Θεσσαλονίκης) και γενικά οργανώνουν τη βία στα πανεπιστήμια.

Διαφάνεια

Το άρθρο 17 του προσχεδίου σχετικά με τη διοικητική και οικονομική διαχείριση των σχολών είναι στην ουσία μια δέσμη μέτρων που χτυπάει τις ηγετικές συμμορίες της ΠΟΣΔΕΠ και τις όποιες σκοτεινές τους δραστηριότητες. Υποχρεώνει κάθε ΑΕΙ σε πλήρη αναφορά οποιασδήποτε δραστηριότητας, διοικητικής και οικονομικής, και κάθε μέλος ΔΕΠ σε πλήρη αναφορά της διδακτικής και ερευνητικής του δραστηριότητας και μάλιστα όλα αυτά να δημοσιεύονται στο Internet.

Καθηγητική και διοικητική αυθαιρεσία

Ενάντια στην αυθαιρεσία της Διοίκησης το προσχέδιο θεσμοθετεί τριμελές ανεξάρτητο όργανο που ονομάζεται Συνήγορος των ΑΕΙ και στο οποίο μπορεί να καταφεύγει κάθε μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας που αισθάνεται πως αδικείται απέναντι σε πράξεις της Διοίκησης. Επίσης το προσχέδιο θεσμοθετεί, ενάντια στην καθηγητική αυθαιρεσία, τριμελή εξεταστική επιτροπή στην οποία μπορεί να καταφύγει ο φοιτητής που θεωρεί ότι αδικείται από το αποτέλεσμα της γραπτής εξέτασής του.

Εκλογή μελών ΔΕΠ

Εδώ το προσχέδιο θεσμοθετεί εκτός από το πρότυπο επιστημονικό έργο του υποψήφιου και «Στοιχεία τα οποία συνεκτιμώνται απαραιτήτως είναι η αξιολόγηση του διδακτικού έργου από τις φοιτήτριες και τους φοιτητές, όπως προκύπτει από το δοκιμαστικό μάθημα ή την έκθεση εσωτερικής αξιολόγησης, το δημοκρατικό ήθος και η προσωπικότητα εν γένει του υποψηφίου». Στις τριμελείς εισηγητικές επιτροπές πρέπει να συμμετέχει και ένα μέλος από άλλο ΑΕΙ του εσωτερικού ή του εξωτερικού.

Στο σημείο αυτό η υπουργός Παιδείας έκανε πίσω σε σχέση με τις αντίστοιχες προτάσεις του ΕΣΥΠ, προφανώς κάτω από το βάρος των καταλήψεων, των κινητοποιήσεων της συντεχνίας της ΠΟΣΔΕΠ και των εσωτερικών πιέσεων από το κόμμα της. Η αντίστοιχη πρόταση του ΕΣΥΠ πρόσθετε και: «εξωτερικούς κριτές (εκτός Τμήματος, Πανεπιστημίου ή ακόμα και εκτός Ελλάδος), ιδίως μάλιστα όταν πρόκειται για εκλογή σε θέση Καθηγητή πρώτης βαθμίδας, για να συμμετέχουν στη συγκρότηση των Εκλεκτορικών Σωμάτων και των Τριμελών Εισηγητικών Επιτροπών που θα εξετάσουν την επιστημονική αξία και τις προαγωγές των μελών ΔΕΠ». Μάλιστα ζήταγε και «τη συμβουλευτική για το Εκλεκτορικό Σώμα τεκμηρίωση της αναγνώρισης του επιστημονικού έργου των υποψηφίων και μέσω συστατικών επιστολών, όπου αυτό είναι δυνατόν, από έγκριτους διεθνείς ερευνητές στο αντικείμενο των υποψηφίων (μία πρακτική που ακολουθείται ήδη σε ορισμένα Τμήματα ελληνικών Πανεπιστημίων και παγίως σε καλά Πανεπιστήμια του εξωτερικού). Οι επιστολές αυτές, εφόσον υποβληθούν, θα πρέπει υποχρεωτικά να αναφέρονται στην εισήγηση και να συνεκτιμώνται κατά την κρίση».

Το προσχέδιο θεσμοθετεί και μια σειρά ακόμη θετικών μέτρων όπως φοιτητικά δάνεια, ανταποδοτικές υποτροφίες ή οι σύμβουλοι σπουδών.

Τα αρνητικά σημεία

Η ρύθμιση της διάρκειας σπουδών σε 1,5.ν έτη που περιλαμβάνει το προσχέδιο, όπου ν ο κανονικός αριθμός των ετών κάθε τμήματος, είναι όχι μόνο λάθος αλλά έδωσε και την διέξοδο στη ψευτοαριστερή γραφειοκρατία να συσπειρώνει τους φοιτητές. Κανείς φυσικά δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι η διάρκεια σπουδών πρέπει να είναι απεριόριστη. Όμως η απότομη εισαγωγή της νέας ρύθμισης ασκεί πρώτα απ’ όλα βία στους φοιτητές και είναι έξω από τη σημερινή κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα. Σ’ αυτή τη ρύθμιση φαίνεται όχι μόνο η άγνοια των οικονομικών και κοινωνικών νόμων από την φιλελεύθερη αστική τάξη αλλά και η πολιτική της αντίληψη που δεν κατανοεί τίποτα από αυτά που αφορούν το λαό και την κοινωνία. Νομίζει ότι με ένα άρθρο ενός νόμου ότι μπορεί να αυξήσει την απόδοση ενός τεράστιου επενδυμένου κεφαλαίου στην εκπαίδευση από το εκπαιδευτικό κρατικό μονοπώλιο! Επειδή όμως η απόδοση αυτού του κεφαλαίου είναι μοναδική γιατί μετριέται πάνω σε ανθρώπους, πρέπει να ψάξει στους κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες, αυτής της σημερινής φάσης της παραγωγής, που καθορίζουν τον κοινωνικά αποδεκτό χρόνο σπουδών και να πάψει να ανοίγει τον δρόμο στην παρασιτική γραφειοκρατία. Το σημαντικότερο κριτήριο για την διάρκεια των σπουδών είναι η μείωση να είναι κοινωνικά αποδεκτή. Και εδώ δεν πρέπει πάλι να μπερδέψει το αποδεκτό από την γραφειοκρατία και το αποδεκτό από την κοινωνία. Ένας νόμος πλαίσιο ρυθμίζει μια ολόκληρη κοινωνική λειτουργία αυτής της φάσης της εξέλιξης της κοινωνίας.

ΤΕΛΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Η εφαρμογή στην πράξη όμως όλων αυτών που αναφέραμε αλλά και άλλων ζητημάτων που εκφράζουν προθέσεις για την αναβάθμιση του πανεπιστημίου είναι ζήτημα συσχετισμού δυνάμεων ανάμεσα στην παρασιτική γραφειοκρατία και στην δημοκρατική πλειοψηφία των καθηγητών και των φοιτητών που είναι ακόμα ανοργάνωτη. Το πανεπιστήμιο έχει να διανύσει ακόμα ένα μακρύ δρόμο δημοκρατικών κατακτήσεων. Η αυτονομία και η ακαδημαϊκότητα δεν δωρίζεται από κανένα νόμο, αλλά καταχτιέται στην πράξη.

Ένας προοδευτικός νόμος πλαίσιο πρέπει να υπηρετεί την σύνδεση του πανεπιστημίου με την παραγωγή, πρέπει να υπηρετεί την έρευνα και την γνώση. Γενικά πρέπει να υπηρετεί την υλική και πνευματική ανάπτυξη των ανθρώπων και της κοινωνίας. Επειδή αυτή είναι μια συνολική κοινωνική κατάκτηση προϋποθέτει την απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, υλικών και πνευματικών, από το σαμποτάρισμά τους από την ψευτοαριστερά όχι μόνο των πανεπιστημίων αλλά όλης της εκπαίδευσης και συνολικά της κοινωνίας. Και αν αυτό είναι ανίκανη να το κάνει η άτολμη και χωρίς χαρακτήρα αστική τάξη του ιδιωτικού κεφαλαίου θα μπορεί να το αναλάβει ο λαός με την ηγεσία μιας πραγματικής αριστεράς.

Οι προοδευτικές δημοκρατικές δυνάμεις οφείλουν να αποκτήσουν συνείδηση της θέσης τους και των αιτίων της υποβάθμισης του πανεπιστημίου. Αυτή η συνειδητοποίηση δεν μπορεί παρά να οδηγεί στην ενότητα των ΔΕΠ με τους φοιτητές τους στο κοινό δημοκρατικό μέτωπο αντιμετώπισης των κατεδαφιστών του πανεπιστημίου και της πνευματικής και υλικής παραγωγής. Ο δρόμος αυτός μπορεί να είναι αυτονόητος για την πλατιά πλειοψηφία των δημοκρατικών καθηγητών και φοιτητών, πολιτικά όμως η ενότητα δεν καταχτιέται με το θυμικό. Το παράδειγμα των καταλήψεων και των διαδηλώσεων στις οποίες οι φοιτητές συσπειρώθηκαν σε όποιο βαθμό και παλεύουν ενάντια στα συμφέροντά τους και υπέρ των συμφερόντων της ολιγάριθμης ομάδας της παρασιτικής γραφειοκρατίας των ΔΕΠ είναι χαρακτηριστικό. Η νεολαία συντρίβεται ανάμεσα στις συμπληγάδες της αποβιομηχάνισης και της συνακόλουθης ανεργίας και του σαμποτάζ της εκπαίδευσης. Μέσα στην απόγνωση τραβάει τον πιο εύκολο αδιέξοδο δρόμο που της χαράζουν οι δημαγωγοί και οι υπονομευτές της αναπτυξιακής προοπτικής της χώρας. Για πρώτη φορά οι φοιτητές βρέθηκαν σε ένα κίνημα που ασκεί δήθεν την αυστηρότερη κριτική στα χάλια της εκπαίδευσης αλλά που στην πραγματικότητα μάχεται για να μην αλλάξει τίποτα, μάχεται για να διαφυλάξει τη σημερινή άθλια κατάσταση της εκπαίδευσης που έχει δημιουργήσει με σύστημα η ηγεσία αυτού του αντιδραστικού κινήματος.

Οι αντιστάσεις στην υπονόμευση των θετικών σημείων του προσχεδίου θα ενταθούν. Το μαύρο μέτωπο θα προσπαθήσει να αφαιρέσει κάθε αιχμή ενάντια στην εξουσία της ψευτοαριστεράς στα πανεπιστήμια. Η ανακοίνωση του προσχέδιου ακόμη και με τις υποχωρήσεις που έχει σε σχέση με τις πιο προοδευτικές προτάσεις του ΕΣΥΠ που χτύπησαν με μανία το μέτωπο της ΠΟΣΔΕΠ, αναγκάζει όλους τους εμπλεκόμενους να βγουν και να υπερασπίσουν τις θέσεις τους. Ιδιαίτερα αναγκάζει τους καταληψίες και όσους καθηγητές τους υπερασπίζουν να βγουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και να υπερασπίσουν τη διατήρηση της άθλιας σημερινής κατάστασης στην ανώτατη εκπαίδευση.

Η κατάσταση δεν έχει κριθεί. Ήδη η ΔΑΠ και κομμάτια της ΠΑΣΠ διαχωρίζουν την θέση τους από τις κομματικές ηγεσίες. Το 70% περίπου των μελών ΔΕΠ του Πολυτεχνείου Κρήτης με ανακοίνωσή τους απορρίπτουν την εξουσία της ΠΟΣΔΕΠ και των κομματικών φοιτητικών συμμοριών. Η συντριπτική πλειοψηφία των ΔΕΠ κατά την εκτίμησή μας έχει αντιληφθεί ότι αντιμετωπίζει ένα μέτωπο που δεν διστάζει να κατεδαφίσει το πανεπιστήμιο προκειμένου να μην μειωθεί ο έλεγχος και η εξουσία του σ’ αυτό.

Οι δημοκράτες οφείλουν να συσπειρωθούν και να δώσουν την μάχη οργανωμένοι ενάντια στον μεσαίωνα. Η βία του μετώπου δεν πρέπει να ξαναπεράσει. Η Κίνησή μας δίνει αυτή την μάχη με όλες της τις δυνάμεις. Όλα θα κριθούν από την ποιότητα της απάντησης που θα πάρει το αντιδραστικό μέτωπο από το σύνολο του δημοκρατικού κόσμου.

Αθήνα, 240606